මිනිහා හරි කුකුලා.මිනිහට අපි හුරතලේට කියන්නේ පැණියා කියලා. (ඇයි පැණි ගොඩක් නේ) සති දෙකෙන් දෙකට කෙල්ලෝ මාරු කරනවා. ඔක්කොම ඉතින් මූණුපොතේ කෙල්ලෝ.ඔක්කොම උන් මූට අහුවෙනවනේ, ඇයි යකෝ මෙච්චර මේ "අපි වගේ අහිංසක" උන් ඉන්නවා ලව් කරන්න.අපිට අහුවෙන්නේ නැති හැටි විතරක්.කොහොම හරි මූ සෙට් කරගන්න කෙල්ලො මීට් වෙන්නත් යනවා. යන්නේ ඉතින් තනියම නෙමේ අපි වගේ හැඩි දැඩි පොරවල් එක්ක තමා. මොකද ඔය යන ගමන් වල Risk එක වැඩී නොවැ.ඉතින් හදිසි අවස්ථාවලදී විදේශ ආධාර ඕන කරනවනේ.(ගැහුවොත් උස්සගෙන යන්න වගේ)කොහොමහරි මේ ළගදී දවසක උදේ පාන්දරම මූගෙන් කෝල් එකක් ආවා.ඒදා විතරයි ගෙදර ඉන්නේ.නිදාගන්නවත් දෙන්නෙ නෑ මුං.
මම : අලෝ! කවුද මේ උදේම ?
පැණියා : අඩෝ මේ මම පැණියා බං. මේ පොඩි ගමනක් තියෙනවා, යමුද? මම : ආ උඹද? උඹලටත් අපිව මතක් වෙන්නේ කොහෝ හරි යන්න ඕන උනාම තමා..
පැණියා : නෑ බං එහෙම කියන්න එපා. අඩෝ වරෙන්කො යන්න.ෆට්ට කෑල්ලක් බං සෙට් උනේ..
මම : හා හා ඉතින් යමන් යමන්. හැබැයි සියළුම පිරිවැය උඹ ගානේ..
පැණියා : හරි හරි .. එළස්. අට වෙද්දී අපේ ගෙදරට වරෙන්..
දැන් ඉතින් අපි ගියා කෙල්ල එන්න කිව්ව පොට් එකට. සෑහෙන දිග ගමනක්. එතෙන්ට යන්න අපිට පැය දෙකක් විතර ගියා නොවැ. හප්පේ මරු පොට් එක. සෑ කියලා වැඩැක් නෑ. වැව ගාව හුළං පාර නම් මරු ඉතින්. පැණියාව ඉස්සරහට යවලා මම පස්සෙන් හිටියා. පැණියා දැන් මට ඉස්සරහ බංකුවක වාඩි වෙලා ඉන්නවා.තාම කෙල්ල නෑ. මම පොරට පස්සෙන් ගහකට හේත්තු වෙලා දැන්.හදිසි ආධාර ඕන උනොත් එහෙම ළග පාත ඉන්න එපැයෑ.කොහොම හරි විනාඩි 15ක් විතර යනකොට .පැණියා කිව්ව වගේ හැඩරුව තියෙන පොෂ් කෙල්ලෙක් මගේ දර්ශණ පථයට අහුවෙන්න ගත්තා.
